Ahval

Her şiirde okur, hem kendine hem de insana dair evrensel hâllerden izler bulur: Sevincin coşkusu, hüznün ağırlığı, hatırlamanın acısı ve umudun tazeleyici nefesi… Ahval, yalnızca bir şiir yolculuğu değil aynı zamanda insanın “hâller atlası”dır. Sözcüklerin ritmiyle hayatın en sıradan anları bile derinleşirken, okur kendi yaşamına dair yeni anlam katmanlarını keşfedecektir. Her insan kendi "ahval"nin yolcusudur. Bu şiirler, ruhun gölgelerinden ışığına doğru akan küçük duraklar. Okudukça belki kendi suskunluğunuza belki de en gürültülü yanınıza rastlayacaksınız. Ve belki de her dizeyi ardında bırakırken, okur fark edecektir ki yolun sonu bir varış değil bir eriyiştir. Çünkü bütün kelimeler nihayetinde “hiç”in boşluğunda yankılanır ve o yankıdan yeni bir ben doğar.

(Tanıtım Bülteninden)