Akılcılık

Felsefe tarihi açisindan Akilcilik, 17. yüzyilin büyük Akilci filozoflarinin Descartes, Spinoza veLeibniz'in ortak felsefi egilimlerine verilen addir. Aklin deneyden bagimsiz, a priori, zorunlu bilgilerortaya koyabilecegi savini temellendiren felsefi görüstür. Temellendirilebilir, dogrulanabilir, sinanabilirbilginin diger bilme türlerinden, inançtan, imandan ayrilarak kendi basina bir sey olmasinda dayanaginakil olmasi da bu gelenekle baslatilabilir. Gerçi teknik anlamda Akilciligin akla verdigi konumu deneycilik,pozitivizm, analitik felsefe gibi diger felsefi yaklasimlar paylasmasa da, bu yaklasimlarin da ortakakilsallik paydasinda birlestikleri öne sürülebilir.Son dönemde ise postmodernitenin etkisiyle akilsalligin ve onun dayanagi aklin evrensel bir basvurukonumunda olamayacagi, evrensel ölçütlerin söz konusu olmadigi ya da bunlarin akilla temellendirilemeyecegiyogun olarak tartisilan meseleler.John Cottingham'in kitabi, bugün evrenselligi ve güvenilirligi kuskuyla karsilanan akli kendine dayanakalan Akilciligin Eski Yunan'dan günümüze kadar yalin ve açik bir dille tarihsel bir sunumunu yapiyor.