Aralık Kapısı

Masmavi göğe bakar. O öyküler; sokaklarında gezmek, çimenlerinde uzanmak, sularının şırıltısında kendini kaybetmek, yokuşlarından aşağıya koşa koşa inmek, camilerine, kiliselerine alıcı gözle bakmak, gecekondu manzaralı bir tepede acı bir çay içmek, simit-peynirle bir daha gelemeyeceğim duygusuyla kahvaltı etmek, mezar taşlarında ünlü isimleri görüp şaşırmak içindir. Öyküler ölesiye sevilir, merakla adımlanır, coşkuyla kucaklanır. İstanbul'u sevmek böyle bir şeydir. Öyküyü özlemeye benzer.

(Tanıtım Bülteninden)