Arayış Olarak Din Postmodern Dönemde Maneviyat Arayışı

Toplumsal yapının doğrudan ya da dolaylı tesirlerine açıkolan modern, eğitimli, seküler birey metafizik alanı anlamlandırmakistediğinde ne geleneğin ne modernitenin imkânlarındantatmin olacaktır. Varoluşuna dair can alıcı sorularınkıskacında tükenmişlik sendromu ile baş başa kalması iştendeğildir. Neredeyse bütün sosyo-psikolojik ihtimalleri tüketmişbirinin bu durumda önünde iki seçenek durur: fizikenveya ruhen ölmek (nihilizm) ya da yaşamak (arayış: iman)tasavvufimanada bir iç yolculuk. Böylece tükenmişlik sendromunamaruz kalmış yeni çağ insanına arayış bir olanak olarakgörünür. Modern, karmaşık, katı gerçekliğin dünyasında örseleneninsan ruhu, kendini bir kavşakta bulur. ‘Yola çıkma'yıtercih ederse dinamizm kazanacaktır.

Ancak insan her zamanaynı ruh halinde, aynı yaklaşımda kalamaz. Postmodern kültürünpazar mantığı ile önüne serdiği popüler ruhsallıkları birdeneme-yanılma tahtası gibi kullanmak, yola çıkmış ancakyolda kalmakta zorlanan modern-seküler bireyin adeta karakteristiğiolmuştur. İşte yamalı-bohça (brikolaj) dindarlık,arayış sürecinde yaşanan bu ‘tutup bırakma' eyleminden artakalandır.

Kalabalıklar içinde fark edilmeyen ‘tutunamayanların' dramınıbizden çok önce fark edip yazan Oğuz Atay'ın ruhu şad olsun.