Aşkımın Güneyinde

Mevsim bahara yaklaşırken sığınaklarından biri olanKadıköy'deki o kafede buldu kendini Irmak. Yeşilçammüzikleri kulağında, duvarda nostaljik resimlere bakarak kahvesini yudumlamaya başladı. Üst üste kaybettiği sevdikleri, anılarla belirdi gözlerinde. Güçle ayaktakalmaya çalışırken aslında hâlâ olanlara inanamadığını, zorlandığını fark etti. Bir anda gözlerinden yaşlarakmaya başladı. Duyguların bastırılmadan yaşanması gerektiğine inanırdı hep. Müziklerle yalnız kaldığında, farkında olmadan içinde biriken tüm o acı, çaresizlikve yalnızlık hissi karların erimesiyle çağlayan şelalegibi akıyordu ruhundan dışarı. Zonklayan ve alev gibiyanan alnını sakinleştirmek için ovalamaya başladı.
“İyi misiniz? Kolonya iyi gelir abla,” dedi bir genç kız.Gülümsedi. Sonra gözleri akvaryuma takıldı. Aradakonuştuğu küçük balık oradaydı. Küçük balık bazıgünler kocaman akvaryumu alabildiğine turluyor,bazen küçücük dar bir alanda geziniyordu. O akşamakvaryumun dibinde hareketsiz duruyordu. Ara sıraoksijenin fazla olduğu alana gidip yerine dönüyordu. Irmak konuşmaya başladı balıkla.

(Tanıtım Bülteninden)