Ateşbaz

Ve ancak yanabilenler görürdü aşkın hakikatini...

Biz ateşin cezbi ile pervanenin aczi kadardık derviş. Sen gel dersen eğer, ben kendimde kalamazdım. Bundandı ateşbazlığım. Yaradılış vaktine dayanan bir hasretlik vardı aramızda. Değilse adını, adını adımın geçtiği cümleye böyle çok yakıştırmazdım.

Yüreğimdeki bütün gurbetleri alıp senin vuslatına sığındım . Resimlerime karıştı hecelerin. Ben, aşkın resmini çizecek kadar ustaydım ama yazıcısı sendin bu hikayenin. Çizdiklerimi, senin harflerinle anlattım. Ve vallahi nehir olsam denize böylesine güzel karışmazdım

Sen bende yıllardır bulamadığın kayıp vatanının kokusunu almıştın , ben sende gurbetin…
Dilime gelip gelip sustuğum sırlarım şahit, ben sana baktığımda, dünyanın hiç kimseye ait olmadığını anladım.