Bal Köpüğü

Soguktu. Teni kadar soguktu bakislari. Ardindakileri gizleyen, kendine dair en ufak bir iz tasimayan koyu kahve gözler... Vurulmustum. Kendi iyiligim için ondan uzak durmami istemisti. Ardindan beni öperken tüm benligimi ele geçirdigini fark edememis miydi? Ona baglanmis, kendimi dudaklarinin tadinda, teninin sogugunda kaybetmistim. Gözlerinin kenarlarina islemis gölgelerini yok etmek istemistim. Sustukça taslasan kalbini eritmek... Oysa derin sessizligi degil miydi beni ona çeken? “Yok, Azra. Anlatacak bir seyim yok. Gördügün kadarim iste.” Degildi.