Bir Gün Elbet

Dünyaya düştüğü günden beri
Yeni bir cennet arayışında insan
Bu uğurda hikâyeler biriktiriyor
Yetmiyor, anda kalıp seyrediyor
Her şeye rağmen yürüdüğü bu yolda
Güzel görmeye, güzel düşünmeye,
Düşse de güzel düş/mey/e çabalıyor
Dahası, anlaşılmak istiyor insan
Hüznünü, sevincini, sevgisini paylaşmayı
Dünya küfesini sırtlayabilmeyi
Huzura erebilmeyi diliyor sadece
Solmayan Umutlar taşıyor cebinde
Ve inanıyor çocuk saflığıyla
Bir gün elbet çiçek açacak o umutlar

(Tanıtım Bülteninden)