Bir Muhtıranın Son Yaprakları _{Orijinal Metin}

Halid Ziya Uşaklıgil, 1865'te İstanbul'da dünyaya geldi. Aile­si aslen Uşaklı olup daha sonra İzmir'e yerleşmişti. 1878'de İstanbul'dan İzmir'e taşınan edebiyatçı, bu şehirde eğitimine devam ederek Fransızca ve İtalyanca öğrendi. Bir yandan Türkçe edebiyatta kendini geliştirirken bir yandan da Fransızcadan yaptığı çevirileri yayımlatma imkanı bul­du. Kitap olarak yayımlanan ilk çevirisi Jean Racine'in Le Thébaide adlı eseridir. İzmir'de Nevruz, Hizmet ve Ahenk gazetelerini kurdu. Sefile adlı romanı ilk sayıdan itibaren Hizmet'te yayımlandı. Sefile'yi Nemide izledi. 1893'te İstanbul'a taşınan Halid Ziya Uşaklıgil, 1896'da Mai ve Siyah isimli romanı ile Servet-i Fünun'a katıldı. Ardından Aşk-ı Mem­nu geldi. Kırık Hayatlar'ın tefrikası bitmemişken saltanatın baskılarına dayanamayarak 1908'e kadar yazı hayatına ara verdi. Bu tarihte Sabah gazetesi başyazarı oldu ve bu gazetede Nesl-i Ahir'in tefrikasına başla­dı. V. Mehmed'in tahta çıkmasından sonra İttihat ve Terakki idaresi ta­rafından mabeyin başkâtipliğine atandı. Bu göreve dört yıl devam etti. 1915'te Almanya'ya gönderildi. Cumhuriyetin ilanından sonra, 1906'dan beri yaşadığı Yeşilköy'deki köşküne çekildi ve eski eserlerinin dilini sa­deleştirerek yeni baskılarını hazırlamaya başladı. 1937'de oğlu Vedat'ın intiharıyla büyük bir yıkım yaşadı. 1945 yılında İstanbul'da vefat etti.