Bremen Mızıkacıları

Bir varmış, bir yokmuş, dürüst, çalışkan bir çiftçinin yaşlı bir eşeği varmış. Hayvancık, yıllarca efendisi için çalışmış, çabalamış, nice ağır yükler taşımış. En sonunda günden güne güçten, kuvvetten düşmeye, yaşlanmaya başlamış. Efendisi, eşeğin artık iş göremeyecek hale geldiğini anlayınca canı sıkılmış. Eşeğe bakıp beslemek gitgide ona ağır gelmeye başlamış. "Ne yapsam da, şu eşekten kurtulsam" diye tasalanmaya başlamış.

Eşekçik, efendisinin kendisine bir kötülük düşündüğünü sezmekte gecikmemiş. Gizlice evden kaçmaya karar vermiş. Fırsatını bulur bulmaz da, düşündüğünü yapmış, usulca evden çıktığı gibi, Bremen'e doğru yola düzülmüş. "Belki sesimi beğenirler de, beni Bremen'e çalgıcı yaparlar" diye umutlanıyormuş.Biraz yol aldıktan sonra, yol üstünde bir köpeğe rastlamış. Bakmış, köpek soluk soluğa yolun kıyısına kıvrılmış, yatıyor. Pek bitkin görünüyormuş.