Buğulu Aynalarda Kandığım

Yaradan'ın adıyla sözü daldır hokkaya

Söz var bir sandık altın, söz var gelmez okkaya

Ey âdemoğlu nedir seni serkeş eyleyen?

Gelmedi mi gidişin haberini söyleyen?

Ötüşen bülbüllerin kesilince sadâsı

Kalmazmış gülzârının rengi ile nefhası

Sanma ki bu serencam daim neşve devşirir

Bazen şerbet sunarlar, bazen baldıran zehir

Gülistanın dembedem solduğunda anlarsın

Hazan yeli dalını yolduğunda anlarsın

Yoldur ömür dediğin; hanlar, duraklar çoktur

Ömür güzergâhından göçmeyen kervan yoktur

Kâh çöle düşer izin kâh bir dağın başına

Ebr-i nisan karışır gözlerinin yaşına

Tek başına doğmuşsun, dört omuzda gidersin

Sanma ki sürüleri... Bir gölgeni güdersin!

Atlılar hücum eyler yalın kılıç nefere

Azıksız çıkılmazmış, dinle, seyr-ü sefere

Arsız kurtlar sürüye daldığında anlarsın

Kervan vurulup yolda kaldığında anlarsın

(Tanıtım Bülteninden)