Buruk Bir Gülüş

1984 yılında emekli olmuştum. Artık emekliliğimi nasıl değerlendireceğimi düşünüyordum. Aslında düşünmeye gerek de görmüyordum. Çünkü öğretmenliğe başlamamın ardından güçlü bir hevesle sarıldığım amatör yazarlığımı sürdürmekten vazgeçmem olanaksızdı.

1948 yılında Mardin Ovasında bir köye atanmıştım. Köy tepsi gibi dümdüz bir çölün ortasındaki köyü andırıyordu.
Bu köyde çalıştığım 4 yıl süresince gözlemlediklerim ilginçti: Çevredeki ilçelerin çoğu köyleri okulsuz, köylülerin büyük bir çoğunluğu ise topraksızdı...