Dilgönül Şiirleri _Şiirleri

Ölümü gözlerimize taktık ki
Sür(ül)memizdi.
Ne faşist sevmekti bu,
Utandım ölmemekten.
(Arkadaşlarım ölüyken)
Darlığımızın ağaçları,
Mayıs gülüyken.

İki sınıftır insanlar,
Ölümlerle yaşayanlar,
Ölüleriyle yaşayanlar.
Ölüler ki,
Gençti(r)ler, çocuktu(r)lar.
Bir şair gibi seviyorum sizi çocuklar,
Memleketim kadar…

Adam asmaca oyunuyla büyüyen çocuklar,
Hâlâ ve daima tedirgin güvercinleri vuruyorlar,
Kahraman(!) oluyorlar.

(Tanıtım Bülteninden)