Dur Yolcu Burası Çanakkale _{(18 Mart 1915)}

Rumeli Mecidiyesi'nin hali içler acisiydi. Ölü ve yaralilar her tarafa dagilmisti. Yardim gelmesi bekleniyordu. Inleyerek yerde yatan bir yaralinin yanina giden Cevat Pasa:- Geçmis ola gazi oglum, neyin var, diye sordu.Sesi isiten yarali derhal ayaga siçradi. Selam vererek esas durusa geçti. Lakin pasaya dogru degil denize dogru selam vermisti. - Oglum hayirdir? Neyin var?- Gözlerim efendim. Bir sarapnel parçasi onlari benden kiskandi galiba. Göremiyorum. - Vah yavrum! Büyük geçmis olsun. Çok üzüldüm. - Eksik olmayin efendim. Üzülecek bir sey yok. Ben üzülmüyorum. Çünkü bu gözler bugün, burada, görmesi gereken ne varsa görmüstür. Bundan sonra görmesem de artik mühim degil. ***Mart ayi basinda ardi ardina düzenlenen taarruzlarda Bogaz'in girisindeki tabyalar tahrip edilmisti. Hatta Seddülbahir mevkiine asker çikartmaya çalismislar, ancak Mehmetçigin direnisiyle karsilasip geri püskürtülmüslerdi. Bunun üzerine kesin çözüm isteyen müttefikler 18 Mart 1915 günü büyük donanma saldirisina geçmislerdi. Uzun ve zorlu bir gün olmustu. Ölüm-kalim mücadelesi verilmis, düsman donanmasi bozguna ugratilmisti. Mehmetçik, Çanakkale'yi "geçilmez" kilmis, büyük bir zafer kazanmisti."Dur Yolcu! Burasi Çanakkale", müttefik deniz saldirisinin Mehmetçik tarafindan bozguna ugratildigi uzun günün gerçek hikâyesidir.