Efsunlu Gözler

Lise son sınıftan, iki gün öncesine kadar her gecerüyasında aynı gözleri görür fakat bu rüyaya biranlam veremezdi. O siyah gözler, efsunlu bakışlarıyla
bakardı Halil'e. En sonunda bu rüya, içsel dünyasındagizli bir güç olmuştu. Böyle kabullenmişti ve rüyayıgörmediği gecelerin sabahında kendisinde bir eksiklik
varmış gibi hissederdi. Ama o gün köyde, o efsunlugözlerle karşılaştığında yine rüyada olduğunudüşündü bir an. Gözlerini ovaladı. Bir daha baktı.Rüyada mıyım diye kendisine cimcik attı. Evet! Rüyadeğildi, gerçekti bu! Gözler, yüzünün güzelliğinizenginleştirmiş sanki bir ceylan gibi süzülüyordu.Boyu posu da tam kendine göreydi. Liseden itibarenrüyalarını süsleyen bu tılsımlı gözler, nihayet ortayaçıkmıştı. Hem de askerlik yaptığı yerde. “Ah bir dahakarşıma çıkar mıydı bu peri kızı!” diye sızlanıpdurmuştu.“Mutlaka görmeliyim onu! Bu rüyanın bir anlamıolmalı. Benim kaderim galiba o kız.” diyemırıldanıyordu kendi kendine.