Gnossiennes Uykuyla Uyku Arasında

halbuki ne severdim suların taştan sekmesini ben

ak karlardan gümüş ışıltılara eriyen suların toprağı içip

toprağa içire içire kendini taştan taşa sekmesini derelere

doğru derelerden ırmaklara ırmaklardan denize denizden

aşkın'a doğru,

ne çok

diye

diye

diye

döşümde şen davullar çalan o dilin

tesellîsi bile yok o vakitler

halbuki yan gelmeleri de su kenarlarında

ne çok

suyu

ne çok

(Tanıtım Bülteninden)