Gönülden Dökülenler

Bindim hüzünlü gemiye, denizler arda kaldı.
Bu ifritten maksadım, sevdalar orada kaldı.
Halim açık denizde, sürüklenen bir rüzgâr;
Sığamam artık limana; içim yara, gönlüm dar.
Bir ömür yüküm oldu, adını andığım an.
Geceler suskun şimdi, yıldızlar bile yaman.
Kırgın bir pus içinde, gözlerim yolda kaldı.
Ey yâr! Sen gittin gideli, hayaller öksüz kaldı.
Sensizlik, bir zamandır içimde donuk kalan.
Ne bir ses var ne nefes ne de binbir zaman.
Her sabah adın ile uyanır sol yanımda;
Artık taşırım gölgeni kalbimin kıyısında.

(Tanıtım Bülteninden)