Gülzarı Musiki

Dönemin mûsikî anlayışı ve mûsikîye bakış üzerine bazı değerlendirmelerde bulunan yazar giriş bölümü olan “İfâde-i Mahsûsa” da güzel san'atların önemli bir kısmını teşkîl eden mûsikî ilminden söz ederken, “Sanâyi-i nefisenin (güzel san'atların) aksâm-ı kesîresinden (çoğubölümlerinden) bir kısm-ı mühimminî teşkîl eden fenn-i mûsikî (mûsikî ilmi) ki urûk-ı hissiyyâttın (hislerin köklerinin) vâsıta-i ihtizâzıdır (titreşim aracıdır).

Rûha müteallik keyfiyyât-ı bedî'atü'l-cereyânını (beğenilen, takdîr edilen yeni durumların akışını) bir edâ-yi beliğ (belâgatla yerine getirme) ve fasîh (açık ve düzgün) ile tebliğ içün yegâne vâsıta olması haysiyyetiyle (i'tibâriyle) hâiz olduğu ehemmiyyeti der-pîş-i tefekkür (düşünmeyi göz önündetutma) ve teemmül (dikkatle tefekkür) edilince erbâb-ı rağbet ve iştiyâkın (güçlü istek ve ârzûduyan kimselerin) derhâl anın(onun) dâire-i feyz-i bâhiresinden (ışıklı,parlak ilim-irfândâiresinden) vücûd-pezîr (vücûd bulan, meydan gelen) olmuş olan âsâr-ı pür-mesârre (çokzevkli eserlere) müncezib (gönül vermiş) olması bir emr-i tabîîdir (tabîî iştir). “diyerek mûsikînin önemi ve insan rûhu üzerindeki etkisini dile getirmiş; usûl ve makâmları müşevveş(anlaşılmaz, karmakarışık) olan bir takım âmiyâne (âdice, bayağı) şarkılara kitapta yer verilmediğinden, yer verilen eserlerin de önceki üstâdlar ile dönemin önemli bestekârlarına ait seçilmiş makbûl eserler olduğundan bahsetmiştir.

(Tanıtım Bülteninden)