Hayvan Çiftliği

… birden avludan bir atın kişnemesi duyuldu. Ürken hayvanlar hemen kulak kesildiler. Bu, Clover’ın sesiydi. Tekrar kişnedi, ardından bütün hayvanlar hızlıca avluya doğru koştular. Sonra da Clover’ın gördüklerini onlar da gördüler.

Arka ayakları üzerinde yürüyen bir domuz!

Evet, bu Squealer’dı… Biraz sonra, çiftlik evinin kapısından hepsi arka ayakları üzerinde yürüyen uzun bir domuz sürüsü geldi… Kapıda Napoleon belirmişti, görkemli bir şekilde dimdik yürüyor, kibirli bakışlar atıyor ve köpekler etrafında sıçrayıp duruyorlardı. Ön ayaklarının birinde bir kırbaç taşıyordu. Ortalık ölüm sessizliğine bürünmüştü. Hayvanlar şaşırmış, dehşete düşmüşlerdi, korkudan birbirlerine sokulmuş avluda yürüyen domuzları izliyorlardı. Sanki dünya tersine dönmüştü… koyunlar hep bir ağızdan melemeye başladılar: “Dört ayak iyi, iki ayak DAHA İYİ! Dört ayak iyi, iki ayak DAHA İYİ! Dört ayak iyi, iki ayak DAHA İYİ!”

Bu meleme hiç kesintisiz beş dakika sürmüştü… Clover “Artık gözlerim iyi görmüyor,” dedi sonunda. “Bu duvardaki yazıları gençken bile okuyamazdım. Ama bana öyle geliyor ki bu yazılarda değişiklik var. Benjamin, Yedi Emir eskisi gibi duruyor mu?” Benjamin ilk kez ilkesini çiğnedi ve duvardaki yazıları ona okudu. Artık bu duvarda tek bir emir yazılıydı: “Bütün Hayvanlar Eşittir. Ama Bazı Hayvanlar Diğerlerinden Daha Eşittir.”