Hikmet'ül İrfan

Ey Yolcu!
Bil ki, bu âhir zamanda hakikât perdelenmiş, Hak ile bâtıl birbirine karışmış.
Nefis, hileyle doğruyu ters yüz etmiş; gafletle kirlenen akıl, yanlışı savunur hâle gelmiştir.
Akıl kirlenince kalp de kararır; onda ne hakikât ışığı yansır, ne de Hakk'ın tecellîsi sûdur eder. Zira, Hak yolu berraklık ister; pası, kiri, bulanıklığı kabul etmez. Hak'tan gelen nur, ancak pâk gönüllerde ve temiz idrâklerde tecellî eder.
Bil ki, nur ilimdir, hikmetü'l-irfân'dır...
Ey arayış ehli!
Mana âleminden gelen Hak kelâmı gaflet perdesini söker, uyuyan idrâkleri uyandırır,
kalpleri hakikâte çağırır.
O hâlde!
Gönül evini pâk eyleyip uyar gönlündeki çerağı.
Nakşeyle kalbine Hak kelâmlarını ki, gönlünden O'nun nutk-u nefesi yankılansın.
Ve gönlün, şu âhir zamanın karanlığında nur ile dolsun...
Her dem aşk ile, Huuu Yâ Ali

(Tanıtım Bülteninden)