İlk Çağ'da Doğa _{Physis’ten Natura'ya}

Felsefe şaşırmak, hayret etmektir der Platon. İlk filozoflar da doğallıkla/doğal olarak doğanın işleyiş ve düzenine şaşırmış, hayret etmiş ve bu düzeni açıklayıcı bir neden/gerekçe bulmaya çalışmışlar ve böylece onun yapısı, varlığı, durağan yahut hareketli olup olmadığı yani nicelikleri ve nitelikleri felsefenin ilk konularını oluşturmuştur. Bu filozoflar, doğa biliminin hatta adını Grekçe doğa anlamına gelen physis’ten alan fizik bilimin ataları olmuştur. En azından bazılarının günümüzdeki anlamıyla bilim insanı kimliğine sahip olan bu filozoflar physis’i, ve ondaki değişim yine onunkendi öz nitelikleri aracılığıyla açıklamaya çalışmışlardır. Bu aynı zamanda algılanır dünyanın düşünülür dünyaya dönüştürülmesi anlamında fizikten metafiziğe geçiştir de.

Physis’ten Natura’ya İlk Çağ’da Doğa, Presokratiklerden Orta Çağ’a gelinceye kadar Thales, Anaksimandros Anaksimenes, Pythagoras, Ksenophanes, Herakleitos, Parmenides, Empedokles, Anaksagoras, Leukippos, Demokritos, Sokrates, Kynikler, Platon, Aristoteles, Stoacılar, Sofistler, Sextus Empiricus, Cicero, Seneca ve Epiktetos’un doğaya ilişkin tasarımlarını, ortaya koymayı amaçlamaktadır.