İnci Taneleri Konuşursa

Kaç kişiyi yolcu ettim kalbimden kaç kişiyi uğurladım

ruhumun bir köşesinden gözyaşlarıyla. O kadar çok ki ben

bile hatırlamıyorum artık sayısını ama insan buna da alışıyormuş

zamanı gelince. Bağışıklık kazanıyormuş. Belli

bir zaman sonra can acıtmıyormuş o gidişler. O kadar çok

giden olunca öğreniyormuş insan daha az acıyla yolcu etmeyi.

Belki tekrar geri gelir, “nasılsa döner” demekle avunuyormuşsun, sonra o avunmaların da gelip geçici olduğunu öğrenmek zorunda kalıyormuşsun.

İnsanın seferleri, insan seferi hiç bitmiyormuş.

Öğrendim ki gerçekten giden geri gelmiyormuş...

(Tanıtım bülteninden)