Kendine Yolculuk

Kar yağıyordu; günlerden çarşamba
aylardan şubattı.
Üşüyordum;
Tüm günahları örten sessizliğiyle
gecenin kalbine yağıyordu kar.
Ve ben bir şehrin bütün yetimliğiyle
yapayalnızdım.

Sokaklar boyu yürüdüm;
Gelip tam ortasında durdum içimdeki
boşluğun…
Hiç kimse tanımasın istedim beni
Yakalarını kaldırdım yalnızlığımın
İlikledim önünü korkularımın