Mahşerin Galibi

En zor olan aşkı yaşıyordu Galib…
Vuslatı mahşere ertelerken yüreğinde kopan aşk tufanına zincir vurmak…
Her nefeste biraz daha anlıyordu ki Galib vuslatı hiç de kolay olmayacak.
Hasret, insan gerçekten âşıksa güzel olandı.
Hasret, herkesin ateşinde yanabileceği bir şey değildi ki…
Belki de yürek sürekli yanıp tutuşunca kemale eriyor; aşk ancak o zaman aşk oluyordu.
Dokunmadan küle, konuşmadan bülbüle dönmek gibi bir şey…

Belki nefisler kanar altından köşke kasra,
Aşkınla ereceğim sonsuzluk denen asra.
Mahşer kokan yağmurlar beni ıslatsın yeter,
Her mevsim senin için açarım mısra mısra.