Nesrinle 40 Yıl

Desem ki vakitlerden bir nisan akşamıdır,
Rüzğarların en ferahlatıcısı senden esiyor,
Sende seyradiyorum denizlerin en mavisini,
Ormanların en kuytusunu sende gezmekteyim,
Senden kopardım çiçeklerin en solmazını,
Toprakların en bereketlisini sende sürdüm,
Sende tattım yemişlerin cümlesini.

-Cahit Sıtkı Tarancı

Seni fethetmek için güneşi. Hep güneşi sefer yaptın.
Zamandan alarak hayatı. Gitmenin Kalmaya açılan kapısından.
Bir Nesrin geçti bu dünyadan sessizce…

Bizler kaybolduk düşlerin geçtiği sokaklarda. İkimizde yıkıldık yasak sevdaların eşiğinde.
Islak bakışların vardı senin. Eritirdi beni, son akşamların beklentilerinde yalnızken.
Bir denizyıldızı bulmuştuk seninle kumsalda. Bir ağlama duvarı yapmıştık kendimize.
Toprak sevdaya gebe olmuştu yorgunluklarda. Acımasız hayat çökerken üzerimize.
Kollarımızda sevda çiçekleri açardı. Toprağa inat, suya inat.
Terk etmedi sevdan beni hiç. Bu şehrin araka sokaklarında.
Hangimiz vurulmadık yüreğinden? Hangimiz dilenci olmadık bu şehirde kırgınlıklar.
Sevdada yandık, tutuştuk ve eridik. Zamandan alarak hayatı.
Gitmenin kalmaya açılan kapısından bu şehrin. Sen geçtin dünyamdan. Son nefesinde.

(Tanıtım Bülteninden)