Nevirdaim

Şakaklarına teşne gözleriyle

Bakıyor yüzüme parmakları ucunda

Algısının dehlizlerinde karanfil

Kokuyor ayaları ve boynu kaderin

Gözü bağlı yolcular sonlarıyla

Hatırlanır başkalarının zihninde

Canlanır yerden yükseğe pek çok ölü

Ucundan tutmana yardım eder çiçeğin

Güneş şimdi yaklaşır dişleriyle

Yaslanmış kürek dolusu toprağa

Ahrazın gözünden bir yaş damlar

Sonra hüzne boğar alnındaki kesiğin

(Tanıtım Bülteninden)