Noksan, aynı dönemden iki “Paris Defteri”ni cem ediyor.
Sokağa çıkan, odasına çekilen, yürürken yazan, yazarken yürüyen, ruhu herşeyin ortasında ikiye bölünmüş, yarılmış bir adamın otoportresi.
Defterler boyunca insanlarla, yapıtlarla, yapılar ve imgelerle söyleşiyor Enis Batur : Hayatı, dünyayı, kendini tartıyor onlarda, ulaşıp dokunabildikleriyle elinden sıvışıp gidenleri, içiçe geçişlerinde gözlemlemeye çalışıyor.
Noksan, bir bakıma Ada Defterleri’nin peşine takılan bir kitap : Nereye giderseniz gidin, düşleriniz ve korkularınız, tasalarınız ve tasarılarınız izinizi sürecektir : Tıpkı, bir önünüzde bir arkanızda, gölgeniz.
Enis Batur’un “okuma lambası”nın ışığı gece gündüz çalışıyor.
