Okuma Alegorileri Rousseau Nietzsche Rilke ve Prous'ta Figürel Dil _{Rousseau, Nietzsche, Rilke ve Proust'ta Figürel Dil}

Okuma Alegorileri, Rousseau, Nietzsche, Rilke ve Proust'ta Figürel Dil yirminci yüzyilin önemli dekonstüksiyonist edebiyat elestirmeni ve teorisyeni Paul de Man'in (1919-1983) en dikkate deger ve bu yüzden en fazla ilgi gören metnidir. De Man, dekonstrüksiyonist elestiri geleneginin önemli düsünürlerinden biridir; bu gelenege göre dekonstrüksiyonist elestiri her dilin insa edilmis dil oldugu gözlemiyle baslar. bu yüzden elestirinin görevi, dili dekonstrüksiyona tabi tutmak ve arkasinda yatan seyi ifsa etmektir. Bu metinde, de Man, Rilke'nin siirlerinin, Proust'un Geçmis Zaman Pesinde'sinin, Nietzsche'nin felsefi yazilarinin ve Rousseau'nun önemli metinlerinin ayrintili ve özenli okumalarini/yorumlarini yaparak her yazinin kendisini dil olarak kendi aktivitesine yönelttigi sonucuna varir; dil daima güvenilmez, kaypak ve imkansizdir.