Öyküler ve Şiirleri

Bazen öfkedir duygular,
Bazen sevgi,
Hasret yakarken,
Sitemdir tepki.
Vefa ısıtırken,
Serinletir ağlamak.
Satırlarda çığlık,
Kelimelerde gülmektir,
Şiir…

Para…

Tokgözlünün elinde sevginin, iyiliğin ve cömertliğin simgesiyken,
Açgözlünün elinde; sevgisizliğin, kinin, hasisliğin,
kıskançlığın ve kötülüğün sembolü olmuştu.

Nezaket nazik insana, kabalıksa kaba insana yakışır,
Lakin ikisi de birbirinden rol kapmaya çalışır.

Acaba...
Görebilecek miyiz,
Bir sonraki mevsimi bilinmez.
Ne mevsimler yıllar geçti,
Ömürlerse kuş misali, gelip geçiyor.
Hoş bir seda kaldı mı, bilemem,
Onu da sevenler bilir.
Sevenler sevdi,
Sevmeyenler neler dedi, bilemem,
Neticede hepsi geride kaldı.
Düşünecek vakit de kalmadı zaten,
Kimse de götüremedi,
Anılardan ötesini.

(Tanıtım Bülteninden)