Paradoks Senfoni

Bakmaya doyamadığı o kadınla ne zaman uzaklaşmaya başlamışlardı! , ne zaman?Onun yerine başka kadınları sevmiş, onları istemişti. Bu hiç geçmeyen ve zamanla onu yutan boşluk ilk ne zaman başlamıştı. Düşünüyordu ama bulamıyordu, Hiç bir şey eskisi gibi değildi. Hayatına giren onlarca kadın hep bu boşluktan değil miydi? İçinde günden güne büyüyen o buzdan boşluğu ne yaparsa yapsın dolduramamıştı. Sahip olduğu her şey sadece büyütmesine neden olmuştu o boşluğu ve daha çok üşütmesine. “ Yavaş, yavaş çürüye çürüye ölüyorum” diye düşünüyordu “ Öleceğim ve herkes unutacak”Düşünceler isyana, isyan ateşe, ateş bedenindeki her güzelliği öldüren bir yangına dönüşüyordu. “Madem öleceğim, neden bu kadar zor elde ettim her şeyi, madem ölüm var neden uğraşıyorum, tüm ömrüm çalışarak geçti, yaşayamadan yok olacağım. Benim günahım ne?

(Tanıtım Bülteninden)