Payıma Düşen

İnsan, yaşamında hep bir tamamlanma cabasında, oysa tamam olduğumuz an öldüğümüz an, değil midir? Bir limon ağacı düşleyelim; fidelemiş olsak, tam meyve vereceği zamanda biri gelir dallarını keser, bir yıl sonra bir başkası gövdeden keser gider, kökü yere bağlı olduğu sürece umut hep orada vardır, bir gün o ağaç meyve verecektir…
Peki ya köküne kurtçuklar dadanır ise; yavaş, yavaş çürür ve tükenir, işte insanda doğanın bir parçasıdır… zaman herkes için adildir an hep aynıdır fakat yaşam biçimi ve konfor bulunduğunuz yer ve yakınınızdaki bireylere bağlantılı olarak şekil alır belki de tam arzuladığınız belki de hiç istemediğiniz payınıza düşer…

(Tanıtım Bülteninden)