Platon'un Eczanesi

Insan bedeninin girislere, sizmalara açik geçirgen dogasini düsünürken akla gelen fiillerden biri: zerk etmek. Felsefe tarihi, insan bedeniyle birlikte ruhunun da deva bulmak, sifaya kavusmak için eczaya ihtiyaci oldugunu söyleyen filozoflarla dolu, Sokrates'in hilafina. Sonu gelmez tartismalara yol açan bu mesele Platon'un Phaedrus'unda açiga çikmistir. Derrida, bu tartismaya, mitle felsefenin iç içe geçisini vurgulayarak sira disi bir katkida bulunuyor: Yazi mitolojinin ve felsefenin dedigi gibi ruha zerk edilen bir zehirse söz nedir? Sözün suç ortagi yazi! Söz de ruha zerk edilmiyor mu? Söz de yazi da dogaya kafa tutusun ta kendisi degiller mi? Bedeni ve ruhu da olagan seyrinden uzaklastirmiyorlar mi? Acilarini dindireyim derken onlari zehirlemiyorlar mi?Sözü Jacques Derrida'nin Platon'un Eczanesi'ni Türkçeye kazandiran Zeynep Direk'e birakalim: "Bugün Platon'un Eczanesi'ni sadece yorumlama pratigi, Platon'un metninin dramatik sunumuna, kavramsalligina, hareketine gösterdigi dikkat için bile sevebilirdik. Üstada göre okuma da bir yazmadir; okur metne kendi ipligini katmadan onu bir anlamda dokumadan okuyamaz. Bu yüzden bir metnin tek bir anlami olamaz; her iplikle, her okurla anlam da çogullasir."(Tanitim Bülteninden)