Şefkatpençe

Anılarımdan biri daha kendini gösteriyor aniden.
Öz annemle bir yeni yıl yemeğinde buluşuyorum.
Kadifeler, ışıklar, kestane, geyik süsleri, mumlar,
bacalar, anılar tütüyor demlikte; hediye paketleri
vitrinden düşüyor; patlayıp nar gibi saçılıyor
ayaklarıma sevgi, derken yıllar geçiyor ve şimdi
tuvalimde onun tanıdık yüzü çözülüyor. Bir parça et,
kemik, dikenler; ama hiçbiri yeterince keskin değil.
Sulu boya denemelerim gibi, her şey birbirinin içinde
kaybolmuş.

(Tanıtım Bülteninden)