Son Günün Sevinci

Öğretmenimizin de önceden söylediği gibi karne, çalışmalarımızn karşılığını gösteren bir ayna idi. Çiftçiler gibi biz de ne ekmişsek onu biçecektik. Ben, bu düşünceyle bütün yıl boyunca derslerime düzenli olarak çalışmıştım. Herhalde sonuç, benim için çok iyi olacak, karnemi aldıktan sonra yerimde duramıyordum. Dersin başından beri var olan heyecanım hiç azalmamış aksine çok artmıştı.

Ben, bu duygular içindeyken öğretmenimiz benimö adımı okudu:

-Ayham Keskin! Dedikten sonra bende arkadaşlarım gibi heyecanla yerimden kalkıp öğretmenimizin yanına gittim. Öğretmenimiz, önce karneme sonra yüzüme baktı.

(Tanıtım Bülteninden)