Tsunami

Deniz Başar'ın “Tsunami”si, hem kendinden önceki pek çok Türkçe yazan şairle diyalog kuruyor, hem de daha önce Türkçe şiirin sıklıkla uğramadığı yerlere uğruyor. “Tsunami”deki ses, Ece Ayhan'dan Didem Madak'a geniş bir Türkçe şiir referansları dünyasının içinden doğsa da Haiti'den Gana'ya, oradan da Kuzey Amerika'daki yerli ve Inuit toplumlarının dünyalarına doğru uzanıyor.

“Tsunami” okuru ile doğrudan konuşan bir sesin peşinden gidiyor ve bunu çok sesli fakat atonal bir müzik gibi yapıyor, belki de okuruna başka bir görme biçiminin imkan dahilinde olduğunu söylüyor. Bu ses bize bir göç deneyimi yaşayan, kadınlık deneyimi ve bunların toplumsal anlamlarıyla yeniden ve yeniden farklı kültürlerde yüzleşen, İstanbul'u ve İstanbul'da bıraktığı arkadaşlarını özleyen bir hikaye de anlatıyor. Okuru gerçek bir tsunaminin içine çeker gibi kurgulanmış bu bazen uluorta rezalet çıkaran bazen ninni söyleyen ses, yolculuğunun farklı duraklarında, kendisine benzemeyen fakat kendisi gibi hissedip düşünen başka insanlar ve sesler buluyor.

(Tanıtım Bülteninden)