Ümmi Bir Aşk

Ümmi Bir Aşk

hüznü yola koydum şimdi

yüreğime varsın diye arzı yararak

hüznümle beslediğim bir karanfil

âhımın gölgesinde bir yiğit susması

gölgelerin dile gelmesi ondan

alnımı yıkadı bir el, gök kokuyordu

kalbimi yunan suda bir ulvîlik vardı

kederimi kan rengine boyayan düşte sessizlik

göz yaşımdan beslenen seherde ince bir sızı yârdı

çöl, ne yana baksam çöl

susuzluk, nereye uzansa fikrim

yorgunum ve anlamsızım

terk edin bu gemiyi siz de terk edin

sonsuz çölleri bırakın bana

çocuklara sızımı bırakın sevsinler diye aşkı

güneşle besleyin susuzluğumu

ağrılarımı susturun çığlıklarla

Hüseyn'im bugün su bile vermeyin

ben yeryüzünün damarlarında bir hayat unsuru

ben en son muhtaç olacağınız yumruk

yeryüzünü ihya edecek kelimeler biliyorum

ve kurtaracak son defa arzı kelimelerim

kutlu ufuklar bekliyor bizi

akınlarımız elbet göğsünü yırtacak karanlığın

şehirleri kırmızıya boğacağız

nurdan kaleler dikeceğiz bulvarlara

ve kurtaracak son defa arzı kelimelerim