Vazgeçemediğim Destan Gibi Yenisi Karşı

Bakın Orhan Veli'ye; Rumelihisarı'nda oturmuş, gözleri Boğaz'ın serin sularında, kederli sinelerimizi serinleten bir Anadolu türküsü onun da diline dolanmış:

İstanbul'da, Boğaziçi'nde, / Bir fakir Orhan Veli'yim;

Veli'nin oğluyum, / Tarifsiz kederler içinde.

Urumelihisarı'nda oturmuşum / Oturmuş da bir türkü tutturmuşum…

İşte bir genç kızın rüyalarına tanıklık ediyor, pek mütevazı rüyalar bunlar, küçük şeylerle mutlu olabilenlerin göreceği türden:

Biri bir koca görür rüyasında: / Yüz lira maaşlı kibar bir adam.

Evlenir, şehire taşınırlar. / Mektuplar gelir adreslerine:

Şen Yuva Apartımanı, bodrum katı. / Kutu gibi bir dairede otururlar.

Ne çamaşıra gidilir artık ne cam silmeye; / Bulaşıksa kendi bulaşıkları.

Hele bir gözlerini kapatıp İstanbul'a kulak verişi var ki neler duyuyor neler:

İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı; / Bir yosma geçiyor kaldırımdan;

Küfürler, şarkılar, türküler, laf atmalar. / Bir şey düşüyor elinden yere;

Bir gül olmalı; / İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı…

Haydar Ergülen

(Tanıtım Bülteninden)