Yalnızlık Köstebeklere Göre

Seninle üretip paylaşacağız her
şeyi. Tatlısını da, acısını da… Aşkın 
coşkulu denizini doldurdular atık
sulara, boş kutulara, kırılmış 
şişelere. Zıpkın yemesi güzelim bir
 karanfilin, aşkın saydam sularını da
 kanattılar. yozlaşmış, kıraç bir
 toprağın ortasında, kirletilmiş ve
 kuşatılmış aşk da can çekişiyor. Yağmursuz gökler, kırık umutlar, 
ağlayan çocuklar gittikçe 
çoğalıyor. Fakat her şeye rağmen
 insan ayakta, öldüremediler aşkı. Evet, sevdam. Evet, nilüfer’im. şu
 bizim ipek yapraklı sarmaşığımız,
 senin gülüşün kalacak bu dünyadan
 geriye. Senin duru bakışların… Ben o
saydam suyun dibindeki pinayı 
sevdim. Onu aldım, kucakladım. Ardından iki kabuğunun arasına 
girdim. O gizemli sıcak 
yoğunluğuna sığındım ve 
sonsuzluğa kavuştum.