Zincirlerin Ardında

Bu hi­kâ­ye­yi ya­zar­ken en çok dü­şün­dü­ğüm şey, sus­kun­luk­la­rın ar­dın­da saklı kalan ha­yat­lar­dı.
Ser­pil'in hi­kâ­ye­si, sa­de­ce bir ka­rak­te­rin değil; sesi bas­tı­rıl­mış, hakkı yen­miş, inan­cı sar­sıl­mış her­ke­sin hi­kâ­ye­si. Bazen en büyük mü­ca­de­le, en ya­kın­la­rı­mız­la olur. Bazen en derin ya­ra­lar, aile san­dı­ğı­mız yer­ler­de açı­lır. Ama unut­ma­yın: Ger­çek, her zaman bir yol bulur. Ve bir kişi bile inan­mak­tan vaz­geç­mez­se, ka­ran­lık ne kadar derin olur­sa olsun ay­dın­lık bir yer­den sızar.
Bu sa­tır­la­rı oku­yan sen... Evet, sen.
Belki sen de bir gün zin­cir­le­ri­ni sor­gu­la­ya­cak­sın. Belki bir sırrı, bir ada­let­siz­li­ği ya da sa­de­ce için­de­ki sesi du­ya­cak­sın. O zaman ha­tır­la: "Bana şans ver" demek bir za­yıf­lık değil, bir ce­sa­ret­tir. Ken­di­ne ve baş­ka­la­rı­na ve­re­ce­ğin o şans, dün­ya­yı de­ğiş­ti­re­bi­lir.
Bu yol­cu­luk­ta bana eşlik et­ti­ğin için te­şek­kür ede­rim. Ser­pil'in yol­cu­lu­ğu sona erdi, ama senin hi­kâ­yen yeni baş­lı­yor ola­bi­lir.
Unut­ma: Zin­cir­le­rin ar­dın­da kalan her şey, gün gelir öz­gür­lü­ğe dö­nü­şür.

Sevgi ve umut­la,
Mu­ham­met Ali Şen­gü­ler

(Tanıtım Bülteninden)