Uzun Hafız Sokağı Günlükleri

1980'li yılların ortalarıydı. Nüfusun çoğunluğunu oluşturan orta ve alt gelirli ailelerin yaşadığı tıkışık İstanbul mahallelerinden birinde yaşıyorlardı. Birbirlerine yaslanmış, birçoğu yaşlı ve ahşap, 3 ya da 4 katlı, bazısı cumbalı evlerdeki tekdüze yaşamlarının dışında bir hayatı da sokakta buluyorlardı. İsmiyle müsemma Uzun Hafız Sokağı'ydı bu sokak. Bir ucunda Marmara Denizi'nin doğu sahilini gören bir yokuş, diğer ucunda ilk istasyon olan Haydarpaşa Tren Gar'ından kalkan trenlerin geçtiği eski bir taş köprü vardı. Sahildeki dolmuş ve otobüs duraklarına ve vapur iskelesine kadar uzanan geniş kaldırımlı Rıhtım Caddesi'ndeki mütevazi kalabalığa inilen yedi sokaktan biriydi. Henüz çocukken ilerisinde hep ne olduğunu merak ederek, anne ve babalarının ellerini tutup yürüdükleri bu sokak, gençliğe merhaba dedikleri o günlerde diledikleri kişi olabildikleri tek yerdi.

(Tanıtım Bülteninden)