Yalnız Yabancı

Çok öncesinde bir boşluk oluşmuştu içimde. Gün geçtikçe büyüyen bir boşluk. Aklımı, vak-timi, ruhumu saran bir boşluk. Onu gördüğüm ender zamanlardan biriydi.
“Onu gördüğümüze sevinmeli miydik üzülmeli mi? Diyebilirim ki fikrimiz yoktu. Janset'in büyümüş karnını görmemezlikten gelmiştik. Beşikte yatan Melisa'yı izlemiştik.
Yanımda kalma teklifini, yemeğe kalma isteğini kabul etmemiştim. ‘Biz artık bu evde ailece yemek yemiyoruz.' demiş onu evden göndermiştim.”
İşte o gün içimdeki boşluk anlamsız olmaya başlamıştı. Belki de çok daha önce başlamıştı bu anlam problemi de ben o gün fark etmiştim.

(Tanıtım Bülteninden)